چند روز پیش مقاله ای خواندم با عنوان زیر، همه ی آن مقاله را جهت آگاهی شما در زیر کپی نمودم.
توزیع ثروت در جهان چگونه است؟
اﺯ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۰ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻪ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﻣﻌﺘﺒﺮ credit suisse ﮔﺰاﺭﺵ ﺟﺎمعی ﺭا ﺩﺭباره ﻣﻴﺰاﻥ ﺛﺮﻭﺕ ﺟﻬﺎنی ﻳﺎ Global Wealth و ﺳﻬﻢ ﻣﻨﺎﻃﻖ و ﻛﺸﻮﺭﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﻧﻴﺎ اﺯ اﻳﻦ ﺛﺮﻭﺕ را ﻣﻨﺘﺸﺮ می کند. ﺑﺮ پایه ی ﮔﺰاﺭﺵ اﻛﺘﺒﺮ ۲۰۱۵ اﻳﻦ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎتی، ﻛﻞ ﺛﺮﻭﺕ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻤﺎﻡ ﺩاﺭای های ﻣﺎلی ( ﺷﺎﻣﻞ ﭘﻮﻝ ﻧﻘﺪ, ﻓﻠﺰاﺕ ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎ, ﺳﻬﺎﻡ ﺑﻮﺭﺱ) و اﻣﻮاﻝ ﻏﻴﺮ ﻣﺎلی ( ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﻣﺴﻜﻮنی و ﺗﺠﺎﺭی و ﺯﻣﻴﻦ, ﻣﺎﺷﻴﻦ اﻻﺕ و ﻫﺮ آن چه ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻥ ﺑﺮ ﺭﻭی آﻥ ﻗﻴﻤﺖ ﮔﺬاﺷﺖ) ﺣﺪﻭﺩ ۲۵۰ ﺗﺮﻳﻠﻴﻮﻥ دلار می باﺷﺪ. اﺯ ﻛﻞ ﺛﺮﻭﺕ ﺟﻬﺎﻥ ﺣﺪﻭﺩ ۸۶ ﺗﺮﻳﻠﻴﻮﻥ آﻥ یعنی ﻣﻌﺎﺩﻝ ۳۴٫۳% اﻥ ﻓﻘﻄ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ آﻣﺮﻳﻜﺎ است. پس اﺯ آمریکا، ﻛﺸﻮﺭ ﭼﻴﻦ ﺑﺎ ﺣﺪﻭﺩ ۲۳ ﺗﺮﻳﻠﻴﻮﻥ ﺩﻻﺭ یعنی ﺣﺪﻭﺩ ۹% ﺩﺭ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺩﻭﻡ ﻗﺮاﺭ ﺩاﺭﺩ. ﮊاﭘﻦ ﺑﺎ ۲۰ ﺗﺮﻳﻠﻴﻮﻥ ﺛﺮﻭﺕ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻒ ﺳﻮﻡ و پس اﺯ آﻥ اﻧﮕﻠﻴﺲ ﺑﺎ ۱۵٫۶ ﺗﺮﻳﻠﻴﻮﻥ ﺩﻻﺭ قرار دارند. ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﺎ ۱۲٫۶، آﻟﻤﺎﻥ ﺑﺎ ۱۲، اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ ﺑﺎ ۱۰، ﻛﺎﻧﺎﺩا ﺑﺎ ۷، اﺳﺘﺮاﻟﻴﺎ ﺑﺎ ۶, اﺳﭙﺎﻧﻴﺎ ﺑﺎ ۴, ﺗﺎﻳﻮان ﺑﺎ ۳٫۵, و ﻛﺮﻩ ﺟﻨﻮﺑﻲ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ۳٫۵ ﺗﺮﻳﻠﻴﻮﻥ ﺩﻻﺭ ﺛﺮﻭﺕ ملی ﺩﺭ ﺟﺎﻳﮕﺎه ﻫﺎی ﺑﻌﺪی ﻗﺮاﺭ ﺩاﺭﻧﺪ.
با ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﮔﺰاﺭﺵ ﺑﻴﺶ اﺯ ۹۰% ﻛﻞ ﺛﺮﻭﺕ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻪ ۳۰ ﻛﺸﻮﺭ اﻭﻝ اﻳﻦ فهرست، ﺗﻌﻠﻖ ﺩاﺭﺩ و ﺑﻘﻴﻪ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎی ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮﻉ ﻛﻤﺘﺮ اﺯ ۱۰ ﺩﺭﺻﺪ اﺯ ﺛﺮﻭﺕ ﺟﻬﺎﻥ ﺭا ﺩﺭ اﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩاﺭﻧﺪ. اﻳﺮاﻥ ﺑﺎ ﺩاﺷﺘﻦ ﺣﺪﻭﺩ ۱% اﺯ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺟﻬﺎﻥ، تنها ﺣﺪﻭﺩ ﻳﻚ ﺩﻫﻢ ﺩﺭﺻﺪ اﺯ ﺛﺮﻭﺕ ﺩﻧﻴﺎ ﺭا ﺩﺭ اﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩاﺭﺩ و از جمله ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﺑﺎ ﺩﺭآﻣﺪ ﻣﺘﻮﺳﻄ ﺭﻭ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ به شمار می رود. لازم به ذکر است که ایران حدود ۱ درصد جمعیت دنیا را دارد. ۹۴% ثروت جهان در تملک ۲۰ % جمعیت است و ۸۰% باقیمانده تنها ۶% ثروت را دراختیار دارند. ۵۰% ثروت دراختیار ۲% جمعیت قرار دارد و یک درصد ثروتمندان، ۴۳% ثروت دنیا را دراختیار دارند.
۳۰۰ نفر اول به اندازه ۳ میلیارد نفر ته نمودار ثروت دارند. به عبارت دیگر ثروت این ۳۰۰ نفر از ثروت جمعیتی به اندازه کل مردم چین، هند، آمریکا و برزیل بیشتر است. ۲۰۰ سال پیش کشورهای غنی تنها ۳ برابر کشور های فقیر ثروت داشتند. تا پایان دوره استعمار یعنی در دهه ۱۹۶۰ ، ۳۵ برابر ثروتمند تر شدند. امروزه کشورهای غنی ۸۰ برابر کشورهای فقیر ثروت دارند. (شامل کشورهای آمریکای شمالی، اروپا، بعضی کشورهای آسیای شرقی و استرالیا). کشورهای غنی هرسال حدود ۱۳۰ میلیارد دلار به کشورهای فقیر وام می دهند.
شرکت های بزرگ سالی ۹۰۰ میلیارد دلار از کشورهای فقیر بیرون می کشند و این کار را از طریق سو قیمت گذاری تجاری انجام می دهند. علاوه براین هرساله کشورهای فقیر ۶۰۰ میلیارد دلار بابت وام هایی که بارها تصفیه شده اند، بدهی پرداخت می کنند. در نهایت طبق محاسبه اقتصاددانان دانشگاه ماساچوست پولی که کشورهای فقیر بابت قوانین داد و ستد از دست می دهند، سالی ۵۰۰ میلیارد دلار است! قوانینی که کشورهای غنی برای دستیابی به منابع بیشتر و نیروی کار ارزان تر وضع می کنند. این مبالغ روی هم می شود سالی ۲ تریلیون دلار که سالانه از کشورهای فقیر به کشورهای غنی سرازیر می شود.
